Metoda projektu jest najbardziej interaktywną metodą nauczania, ponieważ najsilniej angażuje uczniów, a przy tym łączy inne metody i techniki uczenia się. Jest znana i stosowana od 1917 roku w Stanach Zjednoczonych. Najpierw pod pojęciem projektu rozumiano wszelką działalność uczniowską natury praktycznej, nastawioną na wykonanie produktu. Stosowano ją początkowo w nauczaniu prac ręcznych, później w kształceniu rolniczym.
Nowy wymiar nadała jej filozofia i pedagogika J. Deweya. Zrodził się wówczas pomysł przebudowy szkoły na zasadzie „metody projektów”. Szkoła taka miała zastąpić tradycyjne nauczanie, nastawione wyłącznie na podawanie usystematyzowanej wiedzy w ramach poszczególnych przedmiotów, zgodne z planem i programem nauczania. Zadaniem nowej edukacji było nawiązywanie do osobistych doświadczeń ucznia, do przemian zachodzących w środowisku, do najnowszych osiągnięć nauki i techniki. Nastawiano się na rozwijanie zainteresowań ucznia, kształtowanie aktywnej postawy wobec rzeczywistości, uczenie samodzielności w myśleniu i rozwiązywaniu problemów. Zrezygnowano z systemu klasowo-lekcyjnego na rzecz swobodnej działalności dziecka, której podstawą są jego zainteresowania. W ten sposób metoda projektów stała się drogą realizacji szkoły alternatywnej.
My pracujemy tą metodą od kilku lat, zachęcając uczniów do chwalenia się swoimi zainteresowaniami i talentami. Dzięki podsumowaniu projektów artystycznych, które odbyło się na zakończenie pierwszego semestru, wiemy już, że wśród naszych gimnazjalistów są utalentowani filmowcy i muzycy, plastycy i eseiści. Komisja miała Duzy problem by wyłonić najlepszych, bo wszystkie prace były wyjątkowe.
Wszystkim gratulujemy i z niecierpliwością czekamy na kolejne…
Zdjęcie do artykułu
